Şiir Köşesi

                                                   

                                                                              

HALİL AYDIN
ÖYLE GEÇER Kİ ZAMAN                                                                                                                                                                                                              

 

 ÖYLE GEÇER Kİ ZAMAN                                                                                                                                                          
Öyle geçer ki zaman
Kimine düş gibi
Kimine kurşun gibi
Kimine güle oynaya
Kimine ağlaya, ağlaya
Geçer gider zaman

Bir çam gibi devrilir
Ailenin direği
Bir ana, çocukları yetim
Kalır tek başına
Kimi eşikte, kimi beşikte
Yokluk, yoksulluk diz boyu
İş yok, aş yok
Sefalet, perişanlık
Çırpınır durur anne
Çaresizce..
Öyle geçer ki zaman
San ki bir kurşun gibi

Evin damı akar
Kapısı penceresi yok
Kandiller arasından elin sığar
Rüzgar bir baştan girer
Bir baştan çıkar
Buz gibi ev
Kışta kıyamette çocuklar
Tirtir titrerler
Önden ateşin ısısı
Arkadan soğuk vurur
Öyle geçer ki zaman
Soğuk vurmuş gibi geçer

Öyle bir zaman geçer ki
Kocaman aile çil yavrusu gibi dağılır
Düşer gurbetin yollarına
Ekmek arar, aş arar
Kimi sokaklarda
Kimi köprü altlarında
Kimi ağlayarak
Kimi gülerek
Kimi hapislerde
Kimi yuvalarda
Aç susuz perişan
Bir şekilde geçer zaman

Öyle geçer zaman ki
Ana yatağına yatar
Gözlerinin önünde çocukları
Aç mı, susuz mu,diyerek kendine sorar
İçi içine sığmaz, uyku gözlerine girmez
Mektup bekler, haber bekler
Gözleri yollarda, kaştan aşar diye gözler
Bir taraftan hasta,
Söylene, söylene sokaklarda yürür
Gördüğü rüyalarını komşularına anlatır
Ağrıları sızılarıyla, elinde sopasıyla
Yavrularım kızım oğlum diye ,diye
Söyleye, söylene
İşte öyle geçer zaman
Gamla, kederli yüklü olarak
Sonsuzluğa çeker gider…
HALİL AYDIN(Sizden biri)

HALİL AYDIN

          

                                                                       ORHAN AFACAN
                                                ADIM MEHMETÇİK SOYADIM ŞEHİTTİR

Orhan,Osman,Ömer bunlar bir simge                                                                                                                                     
Adımın Okunuşu Mehmetçik'tir
Destanım dolu tarih denen belge
Gözüm pek,göğsüm çevik,başım diktir.

Ben Mehmetçik'im,kendimden eminim.
Düşmana korkuyum,dosta güvenim.
VATANI CANINDAN ÇOK,ÇOK SEVENİM.
VATAN;MEHMET,MEHMET;VATAN demektir.

Sevmeyi öğretti hep bana Atam.
Çıkar için değil sevgim;gerçektir.
Haksızlığa hiç mi hiç katlanamam
Mücadelem ömrümce sürecektir..

Gönlümde,önümde oldu hep ümit
Dünümle ,yarına Allah şahittir.
Doğdum,yaşarım,öleceğim yiğit
Adım Mehmetçik,soyadım ŞEHİTTİR
ORHAN AFACAN

ORHAN AFACAN